Οι πραγματικοί ένοχοι της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, του Γιάννη Ζάχου, Αντιστράτηγου Π.Σ. ε.α.

Details

Written by: Super User

Published: 03 July 2025

Created: 03 July 2025

Last Updated: 03 July 2025

Hits: 88

Άρθρο του Γιάννη Ζάχου, Αντιστράτηγου Π.Σ. ε.α.

 

Οι πραγματικοί ένοχοι της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι

 

Ύστερα από επτά χρόνια τελεσιδίκησε η πολύκροτη υπόθεση της Πυρκαγιάς στο Μάτι, με την καταδίκη υπηρεσιακών παραγόντων του Πυροσβεστικού Σώματος και μόνο, επιδεικνύοντας ιδιαίτερη σπουδή για την ολοκλήρωση της δίκης υπό την πίεση υπουργών στους οποίους  η πρωτόδικη Απόφαση δεν ήταν αρεστή, πάντα για λόγους ικανοποίησης της κομματικής πελατείας. Υπό το βάρος της εκατόμβης θυμάτων, των πιέσεων συγγενών και πρωτίστως της κυβερνητικής πολιτικής εκμετάλλευσης και τυμβωρυχίας που επιχείρησε από την πρώτη στιγμή, να εξισώσει το κυβερνητικό έγκλημα των Τεμπών με ένα φυσικό φαινόμενο που κατέληξε σε ένα πολυπαραγοντικό δυστύχημα προκαλώντας σαφώς μεγάλη απώλεια ανθρωπίνων ζωών, τραυματιών, καταστροφής χλωρίδας και πανίδας της περιοχής και περιουσιών.

Δυστυχώς σε όλα τα στάδια της δίκης πρωτόδικα και σε δεύτερο βαθμό, έγινε προσπάθεια να αναδειχθούν μόνο ευθύνες υπηρεσιακών παραγόντων του ΠΣ σε ότι αφορά την επιχειρησιακή διαχείριση, όταν η αντιμετώπιση μιας δασικής πυρκαγιάς αποτελεί ευθύνη συνεμπλεκόμενων φορέων που καλύπτει σχεδόν όλο το φάσμα του κρατικού μηχανισμού κατά το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Με την ανακοίνωση της Απόφασης έγιναν βαρύγδουπες δηλώσεις για κακουργηματικές ευθύνες. Ιδιαίτερη εντύπωση δε προκάλεσε το γεγονός της συνθηματικής αναφώνησης από το ακροατήριο, του ονόματος του πραγματογνώμονα κατά το «Γκόρτσος, Γκόρτσος», γνωστής ελληνικής ταινίας, προφανώς θεωρώντας ότι η πραγματογνωμοσύνη υπήρξε το πλέον ουσιώδες στοιχείο της σχηματισθείσας δικογραφίας που συνέβαλε στην έκδοση της συγκεκριμένης απόφασης. Η δικαστική κρίση όμως δεν εστίασε στην πραγματική  εξιχνίαση των πραγματικών περιστατικών. Δεν αναδείχθηκαν τα διαχρονικά στοιχεία των πάγιων και διαρκών κινδύνων στην περιοχή που οδήγησαν στην τέλεση ενός εγκλήματος, με εμφανή δόλο αυτών που συνέβαλαν στην δημιουργία προϋποθέσεων καταστροφής της περιοχής  από ενδεχόμενη εκδήλωση πυρκαγιάς ιδιαίτερων χαρακτηριστικών.

Οι λίαν δυσμενέστατες επικρατούσες καιρικές συνθήκες την ημέρα εκείνη, οδήγησαν στην ακραία συμπεριφορά της πυρκαγιάς, που σε συνδυασμό με τις χωροταξικές καταστάσεις της περιοχής, δημιούργησαν ένα φονικό κύμα πύρινης λαίλαπας που στο πέρασμά του κατέκαψε τα πάντα. Υπ΄ αυτές τις συνθήκες λοιπόν, όσο άρτιο και λειτουργικό μηχανισμό δασοπυρόσβεσης κι αν διαθέτεις, η πυρκαγιά δεν ελέγχεται κατά τα λεγόμενα του δασολόγου-πυρκαγιολόγου κ. Γαβριήλ Ξανθόπουλου, στα σεμινάρια επιμόρφωσης  που γίνονταν στα στελέχη του Πυροσβεστικού Σώματος (ΠΣ) στα πλαίσια της  ανάθεσης της δασοπυρόσβεσης στο ΠΣ από το 1998. Η εστίαση στη μη διενέργεια οργανωμένης απομάκρυνσης υποδηλώνει ασύγγνωστη  άγνοια περί του όρου, που απαιτεί σχεδιασμό, οργάνωση και προγραμματισμό, για ένα συμβάν, που έληξε σε λιγότερο από δύο ώρες από την εκδήλωσή του. Δεν αναλύθηκε με την δέουσα προσήλωση κατά την ακροαματική διαδικασία κατά πως οι περιστάσεις επέβαλαν, η συμβολή της πολεοδομικής αυθαιρεσίας και καταπάτησης της δασικής γης, που συντέλεσε τα μέγιστα στο καταστροφικό  αποτέλεσμα αυτής της πυρκαγιάς και στο χαμό τόσων ανυποψίαστων ανθρώπων.

Η ολιστική αντιμετώπιση της δασοπυρόσβεσης βασίζεται στο τρίπτυχο: καταστολή, πρόληψη, εκπαίδευση κι ενημέρωση.

Ποιές άλλες δράσεις έγιναν πλην της καταστολής, αρμοδιότητας του ΠΣ, για να μην υπάρξει αυτό το το τραγικό συμβάν; Το δικαστήριο όφειλε να το εξετάσει και οι αρμόδιοι όφειλαν να απαντήσουν.

Λάθη και παραλείψεις  επιχειρησιακών ενεργειών, των οποίων η εφαρμογή στο πεδίο δεν είναι συνταγή, είναι σε θέση να κρίνουν οι καθ΄ ύλην  αρμόδιοι υπηρεσιακοί παράγοντες. Παλαιότερα στις Πυροσβεστικές Υπηρεσίες, μετά από κάθε μεγάλο συμβάν, γίνονταν συζήτηση για το τι δεν πήγε σωστά, τι έπρεπε να γίνει καλύτερα ώστε να υπάρχει συνεχής βελτίωση, απόκτηση γνώσεων, δεξιοτήτων κι εμπειρίας. Επικοινωνιακή και μόνο διαχείριση σε βάρος της ουσίας. Η δασική πυρκαγιά είναι ένα δυναμικό φαινόμενο, έχει τα δικά της χαρακτηριστικά και τρόπο αντιμετώπισης και σε μεγάλο βαθμό υπεισέρχεται ο υποκειμενικός παράγοντας, κατά τον έχοντα την ευθύνη συντονισμού των δυνάμεων καταστολής. Η καταφανής πολιτική σκοπιμότητα, ο κυνισμός, η φαιδρότητα κι εκκεντρικότητα τινών εκ των συντελεστών της δίκης, ως κυρίαρχα χαρακτηριστικά της νεοελληνικής κουλτούρας, αποτέλεσαν τα στοιχεία αυτά που διαμόρφωσαν μια δικαστική κρίση, η οποία εν πολλοίς στηρίχτηκε σε μια τεχνική έκθεση και πραγματογνωμοσύνη που υπό άλλες συνθήκες θα εκλαμβάνονταν μόνο σαν συμπληρωματικά στοιχεία μιας δικογραφίας, συνεκτιμώμενα κι ελεγχόμενα ως προς την ουσιώδη συμβολή τους για την έκδοση καταδικαστικής απόφασης, σπιλώνοντας έντιμους, κι ακέραιους κατά την υπηρεσιακή τους διαδρομή αξιωματικούς του ΠΣ, άλλους οδηγώντας σε οικονομική αφαίμαξη κι άλλους φυλακίζοντας, χωρίς μάλιστα αναγνώριση ελαφρυντικών, κατά το αμίμητο κι άνευ περαιτέρω σχολιασμού του δικαστικού αμοραλισμού της προέδρου της έδρας, ότι μπορούν να προβούν σε άλλες αξιόποινες πράξεις.

Η εκτίμηση ενδείξεων, επιβεβαιωμένων με πραγματογνωμοσύνη γίνεται ελεύθερα από τους δικαστές, σε συνδυασμό με τα όποια λοιπά αποδεικτικά μέσα και την απολογία των κατηγορουμένων,  σύμφωνα με την δικονομική  αρχή της ηθικής απόδειξης.

Εν προκειμένω, η δικανική πεποίθηση δε σχηματίστηκε από πραγματικές ενδείξεις κι άλλα αποδεικτικά μέσα, αλλά υπό την πίεση χειραγωγούμενων-κρατικοδίαιτων Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης(;) και την προθυμία ευπειθούς συμμόρφωσης στις επιταγές πολιτικών εντολέων, όχι για την ικανοποίηση του γενικότερου λαϊκού αισθήματος, αλλά των συγγενών και την επίδειξη πυγμής μόνο στα στελέχη του ΠΣ. Δεν είναι τυχαίο ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στην δικαιοσύνη βρίσκεται στο ναδίρ, σύμφωνα με μέτρηση της Public Issue.

Είναι χρέος και ηθική επιταγή των συγγενών των ανθρώπων που χάθηκαν, των οποίων κανένας δεν κατανοεί τον ανείπωτο πόνο τους αν δεν στέκεται μεταξύ τους, να αναζητούν τη δικαίωση. Όμως την αναζητούν σε λάθος κατεύθυνση. Το Πυροσβεστικό σώμα λειτούργησε όπως πάντα σε όλες τις αμιγώς δασικές πυρκαγιές ή πυρκαγιές μίξης δασών και  οικιστικών περιοχών. Έκτοτε, αλλά και πριν υπάρχουν πολλά παραδείγματα πυρκαγιών που δεν ήταν δυνατόν να ελεγχθούν στο στάδιο έναρξής τους κι εξαπλώθηκαν, καίγοντας χιλιάδες κι εκατομμύρια στρεμμάτων δασικής, αγροτικής έκτασης, εγκαταστάσεων, κατοικιών, ανθρώπων, ζώων κ.λπ.

Η περσινή πυρκαγιά, ξεκίνησε από το Γραμματικό και σταμάτησε εντός του οικιστικού ιστού των Βριλησσίων. Η πυρκαγιά στη Χίο, μόλις χθες περιορίστηκε κατακαίγοντας επί ημέρες το νησί. Το γιατί, εξάγεται εύκολα ως συμπέρασμα. Ο χρόνος πρώτης προσβολής είναι κρίσιμο στοιχείο για τον έλεγχο και περιορισμό της εξάπλωσης της φωτιάς. Αλλά σε αυτή την περίπτωση,  ένα πυροσβεστικό όχημα πρέπει να βρίσκεται πάντα πλησίον του σημείου έναρξης, φυσικά αδύνατο ως προς την υλοποίηση, που σε κανέναν επιχειρησιακό σχεδιασμό δεν περιγράφεται. Ο κυβερνητικός κυνισμός από βήματος της Βουλής, εκφράζονταν κάθε φορά δια της αλαζονικής επωδού προς την αντιπολίτευση, ότι εμείς μετράμε καμένα στρέμματα κι εσείς ανθρώπους, μέχρι που ήρθαν τα επάρατα γι΄ αυτούς Τέμπη και σιώπησαν, στρέφοντας τις άοκνες προσπάθειές τους στην προσφιλή τακτική της συγκάλυψης και διαστρέβλωσης της αλήθειας. Υποκλοπές Τέμπη,  ΟΠΕΚΕΠΕ κ.ά. θεάρεστα κυβερνητικά σκάνδαλα, αδιάψευστοι μάρτυρες της εγκληματικής τους δράσης στα όρια σύστασης συμμορίας.

Οι πραγματικοί ένοχοι της φονικής πυρκαγιάς στο Μάτι, σαφώς υποδεικνύονται από την πρώην Ειδική Γραμματέα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος κα Μαργαρίτα Καραβασίλη. Σταχυολογώντας σημεία των καταγγελλομένων της, παραθέτω:

• το Κράτος είναι λαδωμένο, κι όλες οι αρμόδιες υπηρεσίες.
• μετά άρχισαν οι νόμοι να ξεχειλώνουν ο καθένας το αυθαίρετο του να το νομιμοποιήσει. Αυτό γίνεται συνέχεια, ποτέ δεν υπήρξε πολιτική βούληση. Ποτέ δεν θα υπάρξει όσο το σύστημα στηρίζεται στην ψηφοθηρία, τόνισε η αρχιτέκτων- πολεοδόμος, αναφερόμενη στην εκπόνηση του Γενικού Πολεοδομικού Σχεδίου του Δήμου Νέας Μάκρης, στον οποίο ανήκει διοικητικά και η πληγείσα περιοχή στο Μάτι. 
• Ο Δήμος της Νέας Μάκρης ήταν ένας από αυτούς τους δήμους που είχε ανάπτυξη από την εποχή του ’80 – ’90 και έπρεπε να μπουν κανόνες. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός και η νομοθεσία έδιναν ακριβώς αυτά που πρέπει να προβλέψει κανείς προκειμένου να εξασφαλίσει βιώσιμους οικισμούς, ασφαλείς οικισμούς. Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι. 
• Ολοκληρώθηκε το γενικό πολεοδομικό περίπου το 1992, από εμένα την ίδια, σε μία περιοχή που το 80% ήταν δασική, που σημαίνει ότι βάσει της νομοθεσίας δεν μπορούσαν να μπουν στο σχέδιο. Ένας από αυτούς ήταν και η περιοχή στο Μάτι, στα όρια δηλαδή με τον δήμο Ραφήνας.
• Με πιέσεις μεγάλων που είχαν συμφέροντα πάνω στη γη ( για να μπει το Μάτι στο σχέδιο ενώ ήταν δασική έκταση). Εγώ είχα δεχτεί απίστευτες πιέσεις για να βάλω στο σχέδιο κάτι που θα έπεφτε έτσι και αλλιώς από το ΣτΕ το οποίο ήταν ο τελικός νομοθέτης. Το Μάτι ανήκει στον δήμο Νέας Μάκρης, που σημαίνει ότι αυτό το κομμάτι δεν μπορούσε ποτέ να μπει στο σχέδιο. Ήταν στο γενικό πολεοδομικό ως προστατευόμενη περιοχή, δασική έκταση.
• Από το 2006 – 2008 άρχισαν ξανά οι πιέσεις σε μία περιοχή που είχε ήδη οικοδομηθεί πάρα πολύ έντονα με τα γνωστά αυθαίρετα, ταυτόχρονα η οικοδόμηση είχε φτάσει μέχρι την παραλία έχοντας κλείσει είτε με κατοικίες, είτε με κέντρα, είτε με ξενοδοχεία την παραλία σε όλο το μήκος. Στην περιοχή στο Μάτι, που έγινε η τραγωδία, από ό,τι φαίνεται δεν υπήρχε καμία διέξοδος προς την παραλία γιατί είχαν γίνει μάντρες.

Αναζήτηση σε σχετικές ιστοσελίδες όπως: Σοβαρές καταγγελίες από την πρώην Ειδική Γραμματέα Επιθεωρητών Περιβάλλοντος – dasarxeio.com, επιβεβαιώνει το μέγεθος της πολιτικής διαφθοράς και διαπλοκής.

Οι επιθεωρητές δόμησης του υπουργείου Περιβάλλοντος σε αυτοψία τους στις 26, 27 και 30 Ιουλίου στην έκταση όπου εγκλωβίστηκαν και έχασαν τη ζωή τους πολλοί άνθρωποι εντόπισαν πλήθος μη σύννομων παρεμβάσεων. Διαπιστώθηκε η ύπαρξη αυθαίρετων κτισμάτων τα οποία δεν έχουν οικοδομική άδεια και δεν υπάγονται σε κάποιον από τους κατά καιρούς νόμους διευθετήσεων, τακτοποιήσεων και διάφορων ρυθμίσεων περί αυθαιρέτων.

Κυνική ομολογία νομιμοποίησης της αυθαιρεσίας. Όταν ο νόμος δε συμφωνεί με τα ισχυρά συμφέροντα, τόσο το χειρότερο για το νόμο.

Αβίαστη η εξαγωγή συμπερασμάτων για τους ανιδιοτελείς και μη εθελοτυφλούντες. Η ευνομία και σωστή νομοθέτηση στην κατεύθυνση προάσπισης του δημοσίου συμφέροντος εγγυάται την ασφάλεια. Η νομιμότητα που έρχεται να επιβραβεύσει την ασυδοσία και την αυθαιρεσία και ερείδεται στο «ότι είναι νόμιμο είναι και ηθικό», υπονομεύει την ασφάλεια, επιφέρει συμφορές στο κοινωνικό σύνολο και καταστροφές στο περιβάλλον, ρισκάροντας  κάθε στιγμή την απώλεια ζωών και περιουσιών.

Γράφτηκε στο Βήμα της 08-06-2025 από τηλεπερσόνα δημοσιογράφο του δικαστικού ρεπορτάζ, που διαχρονικά συνηθίζει να λιβανίζει τον ετερόκλητο κυβερνητικό θίασο, που έχει να επιδείξει μόνο φαιδρότητα, υποκρισία, απάτη και αλαζονεία, ομού με τη μαζική παραγωγή σκανδάλων κάθε είδους, ότι: «..…αυτή η δίκη σηματοδότησε και κάτι ακόμα εξίσου σοβαρό. Για πρώτη φορά η Δικαιοσύνη, παρά τις κατηγορίες πλημμελήματος, έστειλε φυλακή αρμόδιους κρατικούς λειτουργούς που δεν έκαναν τη δουλειά τους. Δεν έκαναν πράξη την ευθύνη για την προστασία των πολιτών, την ευθύνη της υψηλόβαθμης θέσης τους, την οποία κάποιοι κρατικοί λειτουργοί αναλαμβάνουν μόνο για τα γαλόνια. Και κάτι ακόμα. Η απόφαση αυτή έστειλε ένα μήνυμα ότι η ανάληψη κρατικών ευθυνών, αν δεν υλοποιούνται, η ποινική τους αποτίμηση σημαίνει φυλακή….»

Η αργυρώνητη δημοσιογραφική γραφίδα όμως, δεν επέδειξε τον ίδιο ζήλο κι επιμονή για εφοριακούς με βίλες κι offshore, διεφθαρμένους υπαλλήλους Πολεοδομιών,  λίστα φωτιά του ΣΔΟΕ για πολιτικούς και δημάρχους για παράνομο πλουτισμό, μίζες με courier πρώην Διευθυντή υπουργείου, λίστες ηχηρών ονομάτων σε ομάδες εκβιαστών, απροσδιόριστα ποσά χιλιάδων ευρώ σε λογαριασμούς υπουργών κ.λπ. Απύθμενο το πηγάδι της πολιτικής διαφθοράς και το θράσος των ημετέρων της. Πρώτιστη επιλογή τους η δολοφονία χαρακτήρων και η δημιουργία μιας καφκικής περιρρέουσας ατμόσφαιρας, για όποιον εκφράζει διαφορετική άποψη και κρίση περί των κυβερνητικών πεπραγμένων.

Ποια είναι όμως η «ποιότητα» των πολιτικών και οικονομικών ελίτ που ταύτισαν την επιβίωση και την κυριαρχία τους με τη μετατροπή της Ελλάδας σε εξαρτημένο και υποτελές προτεκτοράτο, περιγράφεται εξαιρετικά σε έκθεση που συνέταξε το 1947 προς τον Αμερικανό πρόεδρο Τρούμαν ο επικεφαλής της αμερικανικής αποστολής, Paul Α. Porter:

«Εδώ δεν υπάρχει κράτος! Υπάρχει μόνο μία ιεραρχία πολιτικών, ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Μοναδική τους έννοια, η κατάκτηση της εξουσίας. Στόχος τους είναι να χρησιμοποιήσουν την ξένη βοήθεια για τη διαιώνιση των προνομίων μιας μικρής κλίκας που έχει την έδρα της στην πλατεία Κολωνακίου…….»

Δεν υπάρχει προηγούμενο στην νεότερη ιστορία, όπου το πολιτικό προσωπικό επιδεικνύει τέτοια αλαζονική συμπεριφορά, εκδικητικό μένος και σαδισμό απέναντι σε απλούς πολίτες και τόσο ενδοτισμό στα όρια της απόλυτης δουλικής ευπείθειας και γλοιώδους υποτέλειας σε ισχυρές κρατικές οντότητες και μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, προκειμένου να διατηρήσει την κυριαρχία του με οποιοδήποτε τίμημα. Αναμφίβολα, αυτή η πολιτικοοικονομική ελίτ αποτελεί την ύβρη της ελληνικότητας. Ο αυτοπροβαλλόμενος πατριωτισμός τους, καταφύγιο πολιτικών απατεώνων, δήθεν για τη σωτηρία της χώρας, αποτελεί το συγκεκαλυμμένο προσωπείο του δοσιλογισμού, της ψευτιάς, αλητείας και παλιανθρωπιάς τους.

Ιδού οι υπεύθυνοι της τραγικής απώλειας των αγαπημένων σας ανθρώπων αγαπητοί συγγενείς των θυμάτων της φονικής πυρκαγιάς. Σε αυτούς έπρεπε να απαιτήσετε την τοποθέτηση χειροπέδων κι όχι σε στελέχη του ΠΣ, που ως θεσμός απολαμβάνει τον υψηλότερο δείκτη εμπιστοσύνης των πολιτών. Στον αντίποδα βρίσκεται η  δικαιοσύνη που σε συνθήκες ομαλής κι όχι καθεστωτικής λειτουργίας του πολιτεύματος, αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο μιας  ευνομούμενης πολιτείας που εμπεδώνει το αίσθημα του δικαίου που εγγυάται και διαφυλάσσει την δημοκρατική και  κοινωνική ομαλότητα.

Η Απόφαση αυτή αποτελεί ζόφο για το ΠΣ. Αν η ηγεσία του δεν αντιλήφθηκε το μήνυμα που εκπέμπεται, είναι άξια των επιλογών της κι έρμαιο της βούλησης κάθε αδαούς κι ιδιοτελούς πολιτικής ηγεσίας. Η παραίτησή της θα αποτελούσε μονόδρομο καθότι, είτε αναλάβουν τις ευθύνες τους είτε όχι, πάντα θα είναι τα εξιλαστήρια θύματα και μια θέση στη φυλακή θα τους περιμένει, όταν οι περιστάσεις το απαιτήσουν για να προστατευτούν οι πραγματικοί πολιτικοί ένοχοι.

Ο ενσυνείδητος, φιλότιμος κι αξιοπρεπής ελληνικός λαός, έχει ιερό χρέος, πρωτίστως απέναντι στα παιδιά του, να απομακρύνει τα πολιτικά καρκινώματα και κάθε λογής παράσιτα που μολύνουν το σώμα του κοινωνικού του ιστού, διαφορετικά η χώρα είναι καταδικασμένη σε ολική καταστροφή και την ιστορική της εξαφάνιση. Εναπόκειται στη διακριτική του ευχέρεια η αναγνώριση άξιων, ανιδιοτελών κι έντιμων εκπροσώπων του.